شهر کهن نیشابور به آثار و مانده‌هایی از ابر شهر نیشابور در دوره‌ای تاریخی از ساسانیان تا حمله مغول به نیشابور با مساحت حدود ۳۵۰ هکتار گفته می‌شود. محدودهٔ شهر کهن نیشابور شامل خرابه‌ها یا آثار مدفون در خاک است که طی پژوهش‌های باستان‌شناسی در نیشابور نمایان می‌شود. این محدودهٔ فرضی که دقیقاً مرزهای آن مشخص نیست با وسعتی بسیار در کنارهٔ جنوب شرقی شهر کنونی نیشابور به‌شکل تپه‌ها و خرابه‌های باستانی به نام‌های کُهَندِژ، محوطهٔ آلب‌ارسلان، تپه‌های کارجی، تپهٔ سلطان‌میدان، تپهٔ طلایی، تپهٔ نصیرآباد، تپهٔ کلاتهٔ محمد جان، تپه‌حصار نو، سبزپوشان، شادیاخ، تپهٔ مدرسه، بازار، قنات‌تپه و تپهٔ تاکستان نامور است. این محوطهٔ بزرگ تاریخی و باستانی که تنها باقی‌مانده‌ای از نیشابور کهن از دوران ساسانیان تا حملهٔ مغول می‌باشد، اکنون به دلیل حفاظت نشدن و کندوکاوهای غیرقانونی در حال تخریب است.
صفحه قبل